Ούτε τα Χριστούγεννα ούτε στις εκπτώσεις είδαν άσπρη μέρα. Παρά τις μεγάλες προσφορές, οι καταναλωτές, χωρίς χρήματα, πώς να βάλουν το χέρι στην τσέπη...
Οι συνθήκες στην αγορά επιδεινώνονται δραματικά και όσα μαγαζιά ακόμα το παλεύουν, αναγκάστηκαν να αλλάξουν στέγη με χαμηλότερο ενοίκιο, αδυνατώντας πλέον να ανταποκριθούν στα λειτουργικά τους έξοδα.
«Οταν περικόπτονται μισθοί και επιδόματα, όταν χιλιάδες εργαζόμενοι απασχολούνται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, όταν σχεδόν όλοι φοβούνται εάν αύριο θα έχουν δουλειά, είναι εύλογο ο κόσμος να έχει μειώσει σημαντικά τις αγορές του», είπαν στην «Ε» καταστηματάρχες που τα τελευταία 2 χρόνια είδαν τη ζωή τους να αλλάζει ριζικά.
Στην ίδια δεινή θέση βρίσκονται και οι μικροεπαγγελματίες.
Ημιαπασχολούμενος διανομέας εστιατορίου τώρα ο 34χρονος Γιάννης Βάθης, που αναγκάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο να κλείσει το περίπτερό του στο Νέο Κόσμο, μας λέει: «Δούλευα από 14 χρονώ σε χρυσοχοείο και ο μισθός μου ήταν, έπειτα από 17 χρόνια, 920 ευρώ καθαρά. Αποφάσισα, λοιπόν, στα 31 μου χρόνια, να πάρω δάνειο και να αγοράσω περίπτερο. Πού να φανταστώ τότε ότι δυόμισι χρόνια μετά θα έβαζα λουκέτο. Οταν το άνοιξα, τον Απρίλιο του 2008, τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Με τον καιρό επιδεινώθηκε η κατάσταση. Η αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα ήταν που μας τσάκισε».
Δουλεύεις 8ωρο, πληρώνεσαι 6ωρο
Ο κ. Βάθης εργάζεται από την Τρίτη έως και την Κυριακή, από τις 2 μετά το μεσημέρι έως τις 5 το απόγευμα, και από τις 9 το βράδυ έως τις 12 τα μεσάνυχτα, για 500 ―, «6ωρο στα χαρτιά, στην πραγματικότητα, όμως, 8ωρο». Παρ' όλ' αυτά, αισθάνεται τυχερός. Γιατί; «Αλλοι δεν μπορούν να βρουν καν δουλειά. Για το μόνο που στενοχωριέμαι είναι ότι με το ωράριο που έχω δεν μπορώ να βρω μια δεύτερη απασχόληση, γιατί θέλω 13 χρόνια ακόμα για να ξεχρεώσω το δάνειο που πήρα για να αγοράσω το περίπτερο. Το να δημιουργήσω οικογένεια, τουλάχιστον για τα επόμενα 10 χρόνια, θα είναι μόνο στα όνειρά μου, εκτός και αν γίνει κάποιο θαύμα».
Ο κ. Βάθης είναι ένας από τους χιλιάδες περιπτερούχους της χώρας που έβαλαν λουκέτο τα τελευταία 2 χρόνια, και περιμένουμε τα χειρότερα. «Εκτός από την ανασφάλεια του κόσμου, τις μειώσεις της αγοραστικής δύναμης και της κατανάλωσης, οι αυξήσεις της φορολογίας και στις τιμές των τσιγάρων, από 3,20 ευρώ στα 3,80 ευρώ το πακέτο, μας έδωσαν τη χαριστική βολή. Οι καπνιστές είτε μείωσαν την κατανάλωση είτε πήγαν σε φτηνότερη μάρκα», διευκρινίζει ο Θεόδωρος Μάλλιος, γ.γ. της Ομοσπονδίας Περιπτερούχων - Καπνοπωλών Ελλάδας, μέλος του Δ.Σ. της Ενωσης Επαγγελματιών Καπνοπωλών Περιπτερούχων τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης.
Τον περασμένο μήνα έκλεισε το κατάστημά της δερματίνων ειδών στη Γλυφάδα και η 49χρονη Ελένη Κόκκαλη: «Εκανα υπομονή, αλλά τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, κάθε μήνα έμπαινα μέσα. Μόνο τους τελευταίους 2 μήνες, που ξεπουλούσα με εκπτώσεις 60% και 70%, έβγαλα κάτι. Το δικό μου είναι το 7ο μαγαζί που έκλεισε στην οδό Βασιλέως Γεωργίου Β', μέσα στο 2010».
Ανεργοι και χρεωμένοι
Η κ. Κόκκαλη δεν έμεινε μόνο άνεργη, αλλά χρεωμένη σε προμηθευτές, ΤΕΒΕ, εφορία και για να ανταποκριθεί σ' αυτές τις υποχρεώσεις θα προσπαθήσει να πάρει δάνειο. Είχε αρχίσει να ψάχνει για δουλειά 3 μήνες πριν κλείσει, αλλά ακόμα δεν έχει βρει τίποτα, μας είπε. «Τουλάχιστον έχουμε τη σύνταξη του συζύγου μου και τα παιδιά μας έχουν μεγαλώσει», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
Μεγάλο πλήγμα έχουν υποστεί και τα καταστήματα της Αθήνας. «Το 2010 έκλεισαν το 25% των ισογείων εμπορικών καταστημάτων έναντι 17% το 2009. Στο πρώτο 15ήμερο των χειμερινών εκπτώσεων ο τζίρος μειώθηκε κατά 10%-15%. Αν και οι προσφορές άρχισαν από τα Χριστούγεννα, με εκπτώσεις 60% και 70%, η αγοραστική κίνηση δεν αυξήθηκε», τονίζει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, Παναγής Καρέλλας. Ο ίδιος αποδίδει την καθίζηση αυτή «στην κακή ψυχολογία του κόσμου, ακόμη και τις γιορτινές μέρες, στις απεργίες των μέσων μαζικής μεταφοράς, στις 900 πορείες το 2010», που όπως υποστηρίζει έχουν πλήξει σημαντικά την εμπορική κίνηση κυρίως στο κέντρο της Αθήνας. Για την αύξηση των λουκέτων, εκτιμά ότι «οφείλονται εν μέρει και στην απροθυμία των ιδιοκτητών του χώρου να μειώσουν το ενοίκιο».
«Κλείνουμε», γράφει μια πρόχειρη πινακίδα σε κατάστημα γυναικείων ειδών ένδυσης επί της οδού Κολοκοτρώνη, στο κέντρο της πρωτεύουσας. «Μετά από 32 χρόνια λειτουργίας περιμένουμε να ξεπουλήσουμε για να βάλουμε λουκέτο. Πόση υπομονή να κάνουμε άλλο; Οταν μάλιστα δεν υπάρχει ελπίδα ότι η κρίση θα ξεπεραστεί, αλλά βεβαιότητα ότι θα επιδεινωθεί. Ο κόσμος αγοράζει πλέον μόνο τα απαραίτητα, ενώ κάθε φορά που έχει πορεία αναγκαζόμαστε να κλείνουμε νωρίτερα», μας λέει η 50χρονη ιδιοκτήτρια Ρ.Μ., μητέρα ενός ανήλικου παιδιού. «Ο κόσμος αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, πώς είναι δυνατόν να κινηθεί η αγορά; Είμαστε χρεωμένες σε προμηθευτές», συμπληρώνει η 52χρονη αδερφή της και συνιδιοκτήτρια Α.Μ. Οσο για δουλειά, ψάχνουν οπουδήποτε και οτιδήποτε, αλλά δεν βρίσκουν, γιατί «παντού απολύουν».
Ο 44χρονος Χρήστος Τσιαούσης, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, μετά το κλείσιμο του ψητοπωλείου του, τον Οκτώβριο του 2009, στην κεντρική πλατεία του Βύρωνα, αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Χαλκίδα, τόπο καταγωγής της συζύγου του, γιατί εκεί τουλάχιστον έχουν δικό τους σπίτι. Η γυναίκα του εργαζόταν σε τράπεζα και πήρε μετάθεση στο υποκατάστημα της Χαλκίδας.
Παντού απολύουν, ούτε για λαντζέρης
Απόφοιτος του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Αθήνας και κάτοχος δύο πτυχίων από τον ΕΟΤ (μαγειρικής και σερβιτόρου) ο κ. Τσιαούσης, που παραιτήθηκε από τη θέση διευθυντή ανάπτυξης και λειτουργίας γνωστής αλυσίδας καταστημάτων φαγητού, για να ανοίξει τον Ιανουάριο του 2001 δική του δουλειά, δεν φανταζόταν τέτοια εξέλιξη: «Κανείς δεν το περίμενε, ούτε το 2008 που ξεκίνησε η κρίση. Εκανα μεγάλη υπομονή, μοίρασα διαφημιστικά φυλλάδια, έβαλα πανό στο μαγαζί, αλλά τίποτα. Από το καλοκαίρι του 2009 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2010 που έκλεισα, είχαμε σταθερή μείωση στα τραπέζια κατά 70%-80%, μείωση κατά 15%-20% στα πακέτα και το delivery, μείωση του τζίρου, αλλά αύξηση των δημοτικών τελών για τα τραπεζοκαθίσματα και υψηλό ενοίκιο. Πώς να τα βγάλω πέρα;».
Ομως και στη Χαλκίδα ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα: «Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010 έψαχνα για δουλειά και δεν έβρισκα. Ούτε για λαντζέρη, τη θερινή περίοδο, δεν με παίρνανε, που τα μαγαζιά δουλεύουν και έχουν ανάγκη. Ας ήμουν διατεθειμένος να δουλέψω όλη μέρα και χωρίς ασφάλιση...». Ετσι, τον περασμένο Δεκέμβριο άνοιξε τσιπουράδικο με χαμηλό ενοίκιο, ελπίζοντας να δουλέψει το καλοκαίρι. *
www.enet.gr
Οι συνθήκες στην αγορά επιδεινώνονται δραματικά και όσα μαγαζιά ακόμα το παλεύουν, αναγκάστηκαν να αλλάξουν στέγη με χαμηλότερο ενοίκιο, αδυνατώντας πλέον να ανταποκριθούν στα λειτουργικά τους έξοδα.
«Οταν περικόπτονται μισθοί και επιδόματα, όταν χιλιάδες εργαζόμενοι απασχολούνται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, όταν σχεδόν όλοι φοβούνται εάν αύριο θα έχουν δουλειά, είναι εύλογο ο κόσμος να έχει μειώσει σημαντικά τις αγορές του», είπαν στην «Ε» καταστηματάρχες που τα τελευταία 2 χρόνια είδαν τη ζωή τους να αλλάζει ριζικά.
Στην ίδια δεινή θέση βρίσκονται και οι μικροεπαγγελματίες.
Ημιαπασχολούμενος διανομέας εστιατορίου τώρα ο 34χρονος Γιάννης Βάθης, που αναγκάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο να κλείσει το περίπτερό του στο Νέο Κόσμο, μας λέει: «Δούλευα από 14 χρονώ σε χρυσοχοείο και ο μισθός μου ήταν, έπειτα από 17 χρόνια, 920 ευρώ καθαρά. Αποφάσισα, λοιπόν, στα 31 μου χρόνια, να πάρω δάνειο και να αγοράσω περίπτερο. Πού να φανταστώ τότε ότι δυόμισι χρόνια μετά θα έβαζα λουκέτο. Οταν το άνοιξα, τον Απρίλιο του 2008, τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα. Με τον καιρό επιδεινώθηκε η κατάσταση. Η αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα ήταν που μας τσάκισε». Δουλεύεις 8ωρο, πληρώνεσαι 6ωρο
Ο κ. Βάθης εργάζεται από την Τρίτη έως και την Κυριακή, από τις 2 μετά το μεσημέρι έως τις 5 το απόγευμα, και από τις 9 το βράδυ έως τις 12 τα μεσάνυχτα, για 500 ―, «6ωρο στα χαρτιά, στην πραγματικότητα, όμως, 8ωρο». Παρ' όλ' αυτά, αισθάνεται τυχερός. Γιατί; «Αλλοι δεν μπορούν να βρουν καν δουλειά. Για το μόνο που στενοχωριέμαι είναι ότι με το ωράριο που έχω δεν μπορώ να βρω μια δεύτερη απασχόληση, γιατί θέλω 13 χρόνια ακόμα για να ξεχρεώσω το δάνειο που πήρα για να αγοράσω το περίπτερο. Το να δημιουργήσω οικογένεια, τουλάχιστον για τα επόμενα 10 χρόνια, θα είναι μόνο στα όνειρά μου, εκτός και αν γίνει κάποιο θαύμα».
Ο κ. Βάθης είναι ένας από τους χιλιάδες περιπτερούχους της χώρας που έβαλαν λουκέτο τα τελευταία 2 χρόνια, και περιμένουμε τα χειρότερα. «Εκτός από την ανασφάλεια του κόσμου, τις μειώσεις της αγοραστικής δύναμης και της κατανάλωσης, οι αυξήσεις της φορολογίας και στις τιμές των τσιγάρων, από 3,20 ευρώ στα 3,80 ευρώ το πακέτο, μας έδωσαν τη χαριστική βολή. Οι καπνιστές είτε μείωσαν την κατανάλωση είτε πήγαν σε φτηνότερη μάρκα», διευκρινίζει ο Θεόδωρος Μάλλιος, γ.γ. της Ομοσπονδίας Περιπτερούχων - Καπνοπωλών Ελλάδας, μέλος του Δ.Σ. της Ενωσης Επαγγελματιών Καπνοπωλών Περιπτερούχων τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης.
Τον περασμένο μήνα έκλεισε το κατάστημά της δερματίνων ειδών στη Γλυφάδα και η 49χρονη Ελένη Κόκκαλη: «Εκανα υπομονή, αλλά τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, κάθε μήνα έμπαινα μέσα. Μόνο τους τελευταίους 2 μήνες, που ξεπουλούσα με εκπτώσεις 60% και 70%, έβγαλα κάτι. Το δικό μου είναι το 7ο μαγαζί που έκλεισε στην οδό Βασιλέως Γεωργίου Β', μέσα στο 2010».
Ανεργοι και χρεωμένοι
Η κ. Κόκκαλη δεν έμεινε μόνο άνεργη, αλλά χρεωμένη σε προμηθευτές, ΤΕΒΕ, εφορία και για να ανταποκριθεί σ' αυτές τις υποχρεώσεις θα προσπαθήσει να πάρει δάνειο. Είχε αρχίσει να ψάχνει για δουλειά 3 μήνες πριν κλείσει, αλλά ακόμα δεν έχει βρει τίποτα, μας είπε. «Τουλάχιστον έχουμε τη σύνταξη του συζύγου μου και τα παιδιά μας έχουν μεγαλώσει», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
Μεγάλο πλήγμα έχουν υποστεί και τα καταστήματα της Αθήνας. «Το 2010 έκλεισαν το 25% των ισογείων εμπορικών καταστημάτων έναντι 17% το 2009. Στο πρώτο 15ήμερο των χειμερινών εκπτώσεων ο τζίρος μειώθηκε κατά 10%-15%. Αν και οι προσφορές άρχισαν από τα Χριστούγεννα, με εκπτώσεις 60% και 70%, η αγοραστική κίνηση δεν αυξήθηκε», τονίζει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, Παναγής Καρέλλας. Ο ίδιος αποδίδει την καθίζηση αυτή «στην κακή ψυχολογία του κόσμου, ακόμη και τις γιορτινές μέρες, στις απεργίες των μέσων μαζικής μεταφοράς, στις 900 πορείες το 2010», που όπως υποστηρίζει έχουν πλήξει σημαντικά την εμπορική κίνηση κυρίως στο κέντρο της Αθήνας. Για την αύξηση των λουκέτων, εκτιμά ότι «οφείλονται εν μέρει και στην απροθυμία των ιδιοκτητών του χώρου να μειώσουν το ενοίκιο».
«Κλείνουμε», γράφει μια πρόχειρη πινακίδα σε κατάστημα γυναικείων ειδών ένδυσης επί της οδού Κολοκοτρώνη, στο κέντρο της πρωτεύουσας. «Μετά από 32 χρόνια λειτουργίας περιμένουμε να ξεπουλήσουμε για να βάλουμε λουκέτο. Πόση υπομονή να κάνουμε άλλο; Οταν μάλιστα δεν υπάρχει ελπίδα ότι η κρίση θα ξεπεραστεί, αλλά βεβαιότητα ότι θα επιδεινωθεί. Ο κόσμος αγοράζει πλέον μόνο τα απαραίτητα, ενώ κάθε φορά που έχει πορεία αναγκαζόμαστε να κλείνουμε νωρίτερα», μας λέει η 50χρονη ιδιοκτήτρια Ρ.Μ., μητέρα ενός ανήλικου παιδιού. «Ο κόσμος αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, πώς είναι δυνατόν να κινηθεί η αγορά; Είμαστε χρεωμένες σε προμηθευτές», συμπληρώνει η 52χρονη αδερφή της και συνιδιοκτήτρια Α.Μ. Οσο για δουλειά, ψάχνουν οπουδήποτε και οτιδήποτε, αλλά δεν βρίσκουν, γιατί «παντού απολύουν».
Ο 44χρονος Χρήστος Τσιαούσης, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, μετά το κλείσιμο του ψητοπωλείου του, τον Οκτώβριο του 2009, στην κεντρική πλατεία του Βύρωνα, αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Χαλκίδα, τόπο καταγωγής της συζύγου του, γιατί εκεί τουλάχιστον έχουν δικό τους σπίτι. Η γυναίκα του εργαζόταν σε τράπεζα και πήρε μετάθεση στο υποκατάστημα της Χαλκίδας.
Παντού απολύουν, ούτε για λαντζέρης
Απόφοιτος του Τμήματος Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Αθήνας και κάτοχος δύο πτυχίων από τον ΕΟΤ (μαγειρικής και σερβιτόρου) ο κ. Τσιαούσης, που παραιτήθηκε από τη θέση διευθυντή ανάπτυξης και λειτουργίας γνωστής αλυσίδας καταστημάτων φαγητού, για να ανοίξει τον Ιανουάριο του 2001 δική του δουλειά, δεν φανταζόταν τέτοια εξέλιξη: «Κανείς δεν το περίμενε, ούτε το 2008 που ξεκίνησε η κρίση. Εκανα μεγάλη υπομονή, μοίρασα διαφημιστικά φυλλάδια, έβαλα πανό στο μαγαζί, αλλά τίποτα. Από το καλοκαίρι του 2009 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2010 που έκλεισα, είχαμε σταθερή μείωση στα τραπέζια κατά 70%-80%, μείωση κατά 15%-20% στα πακέτα και το delivery, μείωση του τζίρου, αλλά αύξηση των δημοτικών τελών για τα τραπεζοκαθίσματα και υψηλό ενοίκιο. Πώς να τα βγάλω πέρα;». Ομως και στη Χαλκίδα ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα: «Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010 έψαχνα για δουλειά και δεν έβρισκα. Ούτε για λαντζέρη, τη θερινή περίοδο, δεν με παίρνανε, που τα μαγαζιά δουλεύουν και έχουν ανάγκη. Ας ήμουν διατεθειμένος να δουλέψω όλη μέρα και χωρίς ασφάλιση...». Ετσι, τον περασμένο Δεκέμβριο άνοιξε τσιπουράδικο με χαμηλό ενοίκιο, ελπίζοντας να δουλέψει το καλοκαίρι. *
www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου